थेंब ...

               
                 बाहेर मुसळधार पाऊस सुरु आहे .. पाऊस कसा पडतो हे लहानपणापासून इतक्यावेळा पाहूनसुद्धा आज तो कसा पडतोय हे पाहायला पाय खिडकीकडे वळलेच .. खिडकीमधून बाहेर पाहिलं ,तेव्हा सगळीकडे दिसले थेंबच थेंब ,वाऱ्याच्या झोतामध्ये इकडे तिकडे उडणारे लाखो थेंब .. खूप जोरात जमिनीवर आदळत होते ते थेंब ,खाली कोण आहे ,आपण कशावर आदळू याचा जरापण विचार न करता बस जोरात पडायचं बहुधा याच विचाराने पछाडलेले हे थेंब .. जणू इतके दिवस आकाशाने ,त्या काळ्या ढगांत त्यांना बंदिस्त करून ठेवल होत ,आणि आत्ता त्यांची सुटका झाली ..

             या मोकळेपणाने पडणाऱ्या थेंबांना पाहून एक क्षण मला त्यांच्या मोकळेपणाचा ,त्यांच्या बिन्दास्त असण्याचा हेवा वाटला .. यांना पाहताना अस वाटल कि मी पण एक थेंब व्हावं आणि अलगद या खिडकीतून बाहेर जाव ,हा वर नेईल तिकडे ,हि हवा म्हणेल तिकड उडावं ,आणि अलगदपणे एखाद्या नुकत्याच फुललेल्या फुलाच्या कळीवर किंवा एखाद्या वाऱ्याच्या झोतामध्ये नाचणाऱ्या झाडाच्या छोट्याशा पानावर जाऊन विसावं .. तेवढ्यात टेबलावरच्या पुस्तकांची पाने वाऱ्याने सळसळ आवाज करू लागली आणि मी त्या थेंबांच्या तंद्रीतून बाहेर आलो .. मी त्या पुस्तकांकडे पाहिलं ,आणि एकदा बाहेरच्या पावसाकडे पाहिलं .. मग विचार आला की कितीही मोकळ व्हावं वाटत असाल तरी आपल्याला आपल कर्म ,आपल जीवनध्येय विसरून नाही जमत .. ते इंग्रजी मध्ये म्हणतात ना The warrior of Light has to perform his duties ..  तसच काही … 

                                                                                                      -सुधीर