गुंतण ..
गुंतण्याचा हा खेळ ..
कधी कधी मला प्रश्न पडतो की हे आयुष्य आपल्यासोबत खेळत की आपण आपल्या या आयुष्यासोबत खेळतो .. या आयुष्याच्या खेळातली मजा म्हणजे समजून उमजून मांडलेला खेळ असो किंवा नकळतपणे मांडला गेलेला खेळ असो ,हे मन त्या खेळात गुंतत जातंच .. आणि सांगायची गोष्ट म्हणजे या मनाला या खेळात गुंतण तर खूप चांगल जमत पण त्यातून बाहेर पडण नाही जमत या मनाला ..
हे जे गुंतण असत ना ते अगदी नकळत होत बर ,अगदी छोट्याशा चोरपावलांनी कधी ,कस ,कोणीतरी या मनात येत हे कळतसुद्धा नाही .. आपण भविष्याबद्दल बांधलेले सर्व अंदाज एका क्षणात चुकीचे ठरवून ,आपल्या आयुष्याच्या कहानीला एक वेगळीच कलाटणी मिळते त्या व्यक्तीच्या येण्याने .. अस नसत की आपल्या आयुष्यात त्याआधी कोणी नसत ,असतात बरेच लोक असतात ,पण त्याचं 'असण' जरी असलं तरी कुठेतरी काहीतरी अधुर-अधुर अस जाणवत असत नेहमी ,सर्व असूनसुद्धा काहीतरी नसल्याची जाणीव सारखी होत असते या मनाला .. आणि मग त्या व्यक्तीच्या येण्याने हे सर्व क्षणात बदलून जात ,आपल जगच वेगळ होऊन जात .. आणि तिथून सुरु होतो मनाचा गुंतण्याचा हा असा खेळ ..
माझसुद्धा मन अनेकदा गुंतलं आहे या खेळात ,आणि त्याच गुंतण अजूनसुद्धा चालूच आहे .. बसं या खेळात गुंतल्यावर मात्र त्यातून बाहेर कस पडायचं या प्रश्नाचं उत्तर अजूनही नाही सापडलं या मनाला .. म्हणून तर या खेळात गुंतण तर खूप चांगल जमत या मनाला पण त्यातून बाहेर पडण नाही जमत या मनाला .. असा हा गुंतण्याचा खेळ मनाचा ….
'सर सुखाची श्रावणी' या मराठी गाण्यातल्या या काही ओळी सारख अगदी ...
सापडाया लागले मी ज्या क्षणी माझी मला
नेमका वळणावरी त्या जीव हा भांबावला
खेळ हा तर कालचा पण आज का वाटे नवा
कालचा हा खेळ वाटे नवा ………
- सुधीर
