Sunday 21 September 2014

आनंदाचा हा हिवाळा ...


थंड हवेची आली ती झुळूक  
आणि अंगावर  शहारा देऊन गेली 
तो हिवाळा आला नजदीक 
त्याची ही जणू चाहूल देऊन गेली … 

आज कुणीतरी मला म्हटलं कि मला हिवाळा खूप आवडतो .. त्याच क्षणी जाणवलं कि अरे हिवाळा तर आता जवळ आला .. मला मनापासून आवडणारा हिवाळा , पण का आवडतो मला हा हिवाळा ,हिवाळ्यातली ती थंड हवेची झुळूक का हवीहवीशी वाटते ते मात्र माहित नव्हत .. तेव्हा लगेच उठून खिडकीमध्ये जाऊन थांबलो ,आणि काही क्षणातच एक थंड हवेची झुळूक अंगाला स्पर्शून गेली .. आणि नकळत अंगावर एक शहारा येउन गेला ,आयुष्यात कोणाच्यातरी आगमनाची चाहूल देऊन गेला  .. 
..
हिवाळा .. हवाहवासा वाटणारा हा हिवाळा .. पावसाळ्यातले थेंब ते उन्हाळ्यातला तो कोरडेपणा ,या दोन्ही विरुद्ध टोकांच्या मध्ये येतो हा दिलासा देणारा ,मायेची उब घेऊन येणारा हिवाळा .. रस्त्यावरची गरमा-गरम भजी असू द्या किंवा रत्यावर उभ राहून गरमा-गरम भाजलेलं कणीस खाण असू द्या वा घरी आईच्या हातचा गरमा-गरम पराठा असू द्या ,या सर्वांची मजा हा हिवाळा देतो .. 
..
बाल्कनी मध्ये जाऊन हातामध्ये गरमा-गरम कॉफी घेऊन थांबलो असताना ,समोर दिसते ते मोकळे साफ निरभ्र आकाश ,ज्यात मधेच एखादा पांढरा ढग येउन माझ्याकडे पाहून निघून जातो ,जणू तो पण या हिवाळ्यातल्या थंडीने गारठून जाऊन पांढरा पडला असावा अस वाटत .. त्या मोकळ्या आकाशाकडे पाहताना मधूनच अंगाला स्पर्शून जाते एक थंड-थंड हवेची झुळूक .. आणि तिचा स्पर्श होताच अंगावर उभे राहतात शहारे ,जे त्या गरमा-गरम कॉफी ची मजा आणखीनच वाढवून जातात ... 
..
दुपारची असो वा रात्रीची असो ,हिवाळ्यातल्या झोपेची तर गोष्टच न्यारी .. थंडी वाजतेय म्हणून अजून थोडा वेळ म्हणत म्हणत खूप वेळ अंथरुणातून बाहेर न पडण्याचा यापेक्षा चांगला बहाणा तर कुठे सापडणारच नाही .. आणि अंथरुणाच्या आतल वातावरण तर विचारूच नका .. जणू बाहेरच्या हिवाळ्यामध्ये आपण आपलच एक उबदार अस जग तयार करतो अंथरुणात ,ज्यात असते थोडी गरम ,थोडी हवीहवीशी वाटणारी ऊब .. लाडक्या उशीवर डोक ठेऊन ,डोळे झाकून ,बाहेरच्या जगाची सर्व चिंता विसरून मस्तपणे झोप घ्यायला लावणारा असा हा माझा आवडता हिवाळा .. 
..
जे प्रेमात असतात त्यांच्यासाठी तर हा हिवाळा म्हणजे जणू सुखाचे दार .. गुलाबी थंडी मध्ये प्रेयसी सोबत हातात हात घालून फिरण्याचा आनंद ,हा त्यांनाच विचारावा .. आणि जर ती दूर कुठेतरी असेल तर अंगावर येणारी प्रत्येक थंड हवेची झुळूक तिची आठवण आणून ती जवळच कुठेतरी आहे असा भास आणतेच आणते .. थंडी वाजतेय म्हणून स्वेटर ची होणारी देवाण-घेवाण असो वा हाताचे दोन्ही तळवे घासून गरम झालेले ते तळवे तिच्या गालावर ठेवून तिला तात्पुरता का होईना ,उबदार प्रेमाचा असा स्पर्श जाणवून देणे ,हे सर्व माझ्या लाडक्या हिवाळ्यामुळेच तर घडते .. 
..
कडाक्याची थंडी पडलेली असताना सुद्धा ,मजा म्हणून मुद्दाम थंडगार असे कोल्ड्रिंक्स पिणे किंवा कुठे मिळाला तर रंगबेरंगी बर्फाचा गोळा खाणे ,यातली मजा मी काय सांगू तुम्हाला .. या साहसाचा आणखीन एक फायदा होतो ,तो असा कि थंडगार कोल्ड्रिंक पिउन जेव्हा नंतर सर्दी होते ,डोक थोडस दुखायला लागत तेव्हा "आई ,मला बर वाटत नाहीये ग " अस म्हणत आईच्या हातून लाड करवून घ्यायची ती नामी संधी हातून न गमावलेलीच बरी .. मग काय ,जागेवर बसून गरमा-गरम पदार्थांवर ताव मारायचा आणि काही दिवस 'लेकरू आजारी आहे' म्हणून आई करते ते सर्व लाड करून घेत राहायचं .. 
..
कदाचित म्हणूनच मला आणि तुम्हालापण हा हिवाळा इतका आवडतो ,इतका हवाहवासा वाटतो .. तेव्हा या येणाऱ्या हिवाळ्यात ,सर्व चिंता सर्व काही विसरून बस त्या थंड हवेच्या लहरींच स्वागत करा आणि मस्त साजरा करा आनंदाचा हा हिवाळा …. 

                                                                                                   - सुधीर  
                                                                                                     

Sunday 7 September 2014

पाऊलखुणा ..



पाऊलखुणा ..
जेव्हापासून ही पावले टाकायला सुरुवात केली अगदी तेव्हापासून ते आत्तापर्यंतच्या जीवनाच्या या प्रवासात मी जेव्हा मागे वळून पाहतो तेव्हा मला दिसतात ,कित्येक पाऊलखुणा .. या जीवनाच्या वाटेवर माझ्या पावलांच्या शेजारी दिसणाऱ्या या पाऊलखुणा .आत्तापर्यंत आयुष्यात आलेल्या ,आयुष्यात राहिलेल्या व मध्येच आयुष्यातून निघून गेलेल्या अशा अनेक पावलांच्या त्या पाऊलखुणा .यातली प्रत्येक पाऊलखुण वेगळी आहे आणि प्रत्येकाचं एक वैशिष्ट्य आहे .
            काही पाऊलखुणा ह्या सुरुवातीपासून ते अजूनही माझ्या पावलांच्या शेजारी दिसतात ,तर काही पाऊलखुणा या सुरुवातीला तर सोबत होत्या पण काळाच्या ओघात त्या नाहीशा झाल्या .मधूनच काही पाऊलखुणा माझ्या पावलांसोबत जोडल्या गेल्या ,पण अगदी फार कमी वेळेसाठी .काही अंतर कापताच त्यासुद्धा दिसेनाशा झाल्या .कित्येक वळणांवर अशा अनेक पाऊलखुणा सोबतीला आल्या व कित्येक वळणांवर त्या दूर निघुनपण गेल्या .काही पाऊलखुणांच्या सोबतीने भरकटलो तर काही पाऊलखुणांच्या सोबतीने सावरलो .काही पाऊलखुणा मधूनच एका ठिकाणावर साथ द्यायला आल्या आणि त्या आजही माझ्या पावलांना साथ देत आहेत व नुसती साथ नाही तर कधी कधी त्या स्वतः माझ्या चुकलेल्या पावलांना योग्य तो रस्ता पण दाखवतात .

                                       पाऊलखुणा मिटल्या जरी
                                       मिटल्या नाहीत आठवणी
                                       वाटेवरती वळणावरती
                                       भेट होईल कुठेतरी          …।

 या सर्व पाऊलखुणांकडे मागे वळून पाहताना दिसत कि ,या पाऊलखुणात ती एक पाऊलखुण नाहीये जी मला पुढे कायम सोबत देईल .आणि कायम साथ देतील असं वाटणाऱ्या पाऊलखुणा मधेच एका वळणावर अशा गायब झाल्या कि माझ्या पावलांना त्या या वाटेवर एकाकी सोडून गेल्या .
या दूर झालेल्या पाऊलखुणा विसरायचं म्हटलं तरी शक्य होत नाही .आणि खरच ,नुसत विसरायचं म्हटलं तरी शक्य असत का हो अशा पाऊलखुणांना विसरणं .शोकांतिका अशी आहे कि त्यांना न विसरता ,ही पावलं पुढच जात नाहीत .थोड्या अंतरावर जाताच हि पावलं मागे वळून पाहतात ,त्या जुन्या ओळखीच्या पाऊलखुणा कुठे दिसतात का ते पाहायला .
तेव्हा अस म्हणायला हरकत नाही कि ,आयुष्यात जुन्या पाऊलखुणांना विसरायचं असेल तर ते तेव्हाच शक्य होईल जेव्हा सोबतीला या पावलांना नव्या पावलांची साथ मिळेल .

                                     मिटल्या जरी त्या जुन्या खुणा
                                     साथ मिळेल नव्या खुणांची
                                     साथीने त्या नव्या पावलांच्या
                                     वाट सारून जाईल आयुष्याची   …।

आज हि पावले चालतायेत ,मध्येच साथ सुटलेल्या त्या जुन्या पाऊलखुणा पुढच्या वाटेवर कुठल्यातरी वळणावर कधीतरी भेटतील या इच्छेने आणि चालता चालता या वाटेवर कायमची साथ देतील अशा नव्या पावलांची एक ना एक दिवस साथ मिळेल अशा आशेने  ...… 

                                                                                                      - सुधीर